Lichen sclerosus is een (goedaardige) huidaandoening, waarbij de huid langzaam zijn elasticiteit verliest waardoor deze vast en strak aanvoelt en wit van kleur wordt. Deze huidziekte komt het meest voor bij vrouwen en begint meestal tussen het 45e en 60e levensjaar. Soms wordt zij ook gezien bij volwassen mannen en een enkele keer bij kinderen, vaker bij meisjes dan bij jongens. Lichen sclerosus is niet besmettelijk en niet erfelijk.
Hoe ontstaat lichen sclerosus?
Er zijn enkele mogelijke verklaringen voor het ontstaan van lichen sclerosus maar een duidelijke oorzaak is tot nu toe onbekend. Een mogelijke oorzaak lijkt te liggen op hormonaal gebied. De aandoening komt voornamelijk bij vrouwen voor en begint meestal rond de menopauze. Bij jonge meisjes verbetert de aandoening vaak na de puberteit of verdwijnt zelfs helemaal.
Tevens zijn er gegevens die erop wijzen dat er sprake zou zijn van een auto-immuunziekte. Dit houdt in dat ontstekingscellen, die anders bijvoorbeeld bacteriën en virussen bestrijden, nu bepaalde delen van de huid en de slijmvliezen aantasten. Ook zijn er patiënten bekend bij wie, voorafgaand aan deze aandoening, sprake was van herhaalde infecties aan de vagina of glans penis (eikel).
Wat zijn de verschijnselen?
Lichen sclerosus wordt gekenmerkt door scherp begrensde witte, soms glanzende plekken, die met name voorkomen aan de schaamlippen en het huidgebied rondom de anus bij vrouwen en bij mannen aan de penis en voorhuid. In 20% van de gevallen worden ook afwijkingen gezien op de romp, voornamelijk op het bovenste deel en rond de navel. Zeer zelden ziet men de huidafwijkingen op de schedel, de handpalmen en de voetzolen.
Buiten de genitaalstreek geven de afwijkingen vaak geen klachten. In de mond komt deze aandoening voor als blauw-witte plekjes op de binnenkant van de wang, het verhemelte en de tong, vaak zonder dat men er weet van heeft. Bij vrouwen staan in de genitaalstreek jeuk en pijnklachten op de voorgrond. Tengevolge van wrijven en krabben in het gebied rondom de schaamlippen en de anus kunnen oppervlakkige wondjes en blaasjes ontstaan, die op hun beurt weer kunnen zorgen voor enig bloedverlies, wat soms ten onrechte ‘vaginaal’ bloedverlies wordt genoemd. Door verlies van elasticiteit ontstaan er littekens van de huid, die de schaamlippen en clitoris met elkaar kunnen laten vergroeien, waardoor geslachtsgemeenschap als pijnlijk wordt ervaren.
Ook de vaginale ingang kan vernauwd raken en in de huid aan de rugzijde van de vaginale opening kunnen gemakkelijk kloofjes ontstaan, die pijnlijk zijn en ook spontaan kunnen bloeden. In ernstige gevallen ontstaan er grote blaren gevuld met bloed.
Bij mannen zijn een vernauwing van de voorhuid door verlittekening en herhaalde infecties aan de glans penis (eikel) de meest voorkomende klachten, samen met jeuk en een pijnlijke erectie. Tevens kunnen er kloofjes aan de voorhuid of penis ontstaan. Het scrotum (balzak) en het gebied rondom de anus zijn zelden aangedaan.
Bij jonge meisjes verloopt deze aandoening vaak zonder klachten. Klachten bestaan in het algemeen uit jeuk en een branderig gevoel ter plaatse van de huidafwijkingen. Andere klachten zijn vaginale afscheiding, pijn bij ontlasting en pijn bij het plassen. Ook abnormale haargroei aan de binnenkant van de schaamlippen wordt soms gezien, die weer verdwijnt wanneer de aandoening geneest. Onterecht worden de vaginale wondjes soms in verband gebracht met seksueel misbruik. Voorzichtigheid bij een jong meisje met deze klachten is dus geboden teneinde misverstanden te voorkomen. Bij jongens kunnen de afwijkingen een vernauwing van de voorhuid veroorzaken.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De meeste vormen van lichen sclerosus zijn voor de dermatoloog gemakkelijk te herkennen. Weefselonderzoek (een biopt) is meestal noodzakelijk om deze diagnose te bevestigen.
Hoe ziet de behandeling eruit?